Dag 5: Supersneeuwschoendag bij Preda

zussen

De ochtend begint met een feestelijk blauwe lucht. Hiep hiep hoera! Ideaal weer voor de superuitstap naar Preda. Fanny, de onervaren sneeuwschoenwandelaar, heeft gisteren al droog geoefend. De stelbandjes rond de schoenneuzen zijn al op de juiste lengte en dat scheelt vast een hoop geklungel.
In de trein naar Preda zitten meer sneeuwliefhebbers. Vooral na Bergün, waar een hele rij sleetjes (met hun eigenaars) naar binnen gaat. In het landschap is steeds meer sneeuw te zien. Hoewel het al een paar weken nauwelijks meer gesneeuwd heeft, hopen we dat de sneeuwschoenroute in de buurt van de Palpuognasee nog goed te lopen is.

superochtend, vertrek in Thusis, voorproefje in de trein, sleetjes

Na aankomst op het station scheiden de wegen. De sleetjes gaan allemaal naar de start van de rodelbaan. Vanuit de trein hebben we heel wat mensen naar beneden (Bergün) zien sjezen. Daarvoor zijn wij zestigers (jaja) toch wat te oud.

op sneeuwschoentrail, maat trekschuit

Voorbij hotel Kulm begint de sneeuwschoentrail. De stokken worden uitgeschoven, de sneeuwschoenen worden ondergegespt. De kunststof riempjes laten zich niet echt makkelijk straktrekken. En dan is het niet eens koud, en kun je voor het verstellen je blote handen gebruiken. Bij min 10 is dat – met handschoenen aan - pas echt een klus!
De eerste stappen zijn wel wennen. Je zou medelijden krijgen met mannen die dag in, dag uit in schoenmaat 50 rondlopen. Maar het lijkt al snel normaal (Fanny struikelt slechts twee keer over haar eigen superschoenen).

wat is dit mooi, bijna pauze

Door een wit landschap, met slechts hier en daar grassige plekken op het pad, wandelen we rond. Net als op onze eerdere tochten komen we niet veel mensen tegen. Het spoor is bijna altijd goed te volgen. De route valt in de makkelijke categorie maar als je onervaren bent kost het toch best wat kruim. Dus onderweg gaat de lunch erin als koek. Van de laagjes kleding hoeft gelukkig niets uit.

niet overal ligt nog sneeuw, bij de Palpuognasee

Halverwege de route komen we bij de Palpuognasee. Bevroren, en half met sneeuw bedekt, is het niet zo’n eyecatcher als in de zomer. Er wonen behoorlijk wat notenkrakers die in de bomen zitten te tetteren. En hoor: ook een bonte specht!
Op de steilere stukken moet je nu goed uitkijken, de sneeuw is hier een beetje verijsd. Zonder ongelukken komen we terug in Preda. Tijd zat om nog cappuccino te drinken op het buitenterras van het hotel.

nagenoeg rond, wachten in Preda, daar is de trein, kaasfondue als beloning

Tevreden kunnen we terugtreinen naar Thusis. We hebben gewerkt voor onze kaasfondue. Bij de bakker naast het station haalt Helga nog wat extra brood, voor je-weet-maar-nooit.
Zó groot is de honger toch ook niet aan tafel! Zowel van de fondue als van het brood kan nog iets in de vriezer. De broccoli is wél schoon op, net als de zilveruitjes die bij zo’n traditioneel Zwitsers feestmaal horen.
Wat een geweldige dag.

Route op 18 februari 2024